BIJ1 staat voor een zorgsysteem waarbij mensen en zorggebruikers centraal staan. Zorg moet, zonder marktwerking marktwerking Het verschijnsel waarbij de zorg in handen is van bedrijven met een winstmodel en afhankelijk is van de grillen van de markt. , in handen komen van de overheid. Door marktwerking draait de zorg nu om winstbejag, concurrentie en kostenefficiëntie vanuit het oogpunt van instellingen. Hierdoor zijn de kwaliteit en toegankelijkheid van de zorg afgenomen, terwijl de zorg tegelijkertijd duurder is geworden. De zorg is geen markt. Goede zorg is noodzakelijk voor iedereen en moet toegankelijk, betaalbaar en rechtvaardig zijn. 

Door het eigen risico is de zorg voor een groep mensen onbetaalbaar en onbereikbaar geworden. Vanwege de kosten mijden zij de zorg. Daarnaast wordt veel gemarginaliseerde groepen de toegang tot gepaste zorg ontnomen. LHBTQIA+ personen ervaren vaak een gebrek aan juiste kennis en behandeling in de lokale zorg. Transgenderzorg kampt met lange wachttijden en werkt met een achterhaald en schadelijk model van transgenderidentiteit. Vluchtelingen, ongedocumenteerde mensen en dak- en thuislozen hebben vaak helemaal geen toegang tot broodnodige zorg. 

De zorg moet empathischer. Patiënten moeten niet uitsluitend benaderd worden als zieke, maar moeten worden aangesproken in hun kracht. Bij fysieke, mentale of sociale aandoeningen moet de nadruk daarom liggen op veerkracht en eigen regie. 

BIJ1 staat voor zekerheid in de zorgsector en voor medezeggenschap en zelfbeschikking over de te ontvangen zorg. Zorgmedewerkers moeten een waardig salaris ontvangen. Ook moeten zij de vrijheid hebben om het vak uit te oefenen zonder te veel tijd kwijt te zijn aan administratieve zaken. De kwaliteit van de zorg wordt gewaarborgd. 

Sinds de decentralisatie van zorgtaken van de overheid naar gemeenten is de zorg dichter bij de mens komen te staan. De bovengenoemde punten blijven echter een probleem. Gemeenten zijn verantwoordelijk voor budgetten, regelgeving en een geschikt klimaat voor zorgorganisaties. Voor een gelijkwaardige, menselijke en veilige zorg in Utrecht stelt BIJ1 het volgende voor.

ZORG GEFACILITEERD DOOR DE GEMEENTE EN GEORGANISEERD IN DE WIJK 

1. Gemeenschappelijke zorgcentra, waarin verschillende typen zorgaanbieders in hetzelfde gebouw (samen)werken, wordt de standaard. Zorgvragers kunnen hier terecht met iedere zorg- en hulpvraag. Het zorgt voor makkelijk en snel contact tussen partijen, waardoor zorg beter en slimmer georganiseerd kan worden. Gemeenten stellen hiervoor leegstaande panden beschikbaar en bieden voorrang in huisvesting aan zorgorganisaties.

2. Om de toegang tot de zorg voor vluchtelingen, ongedocumenteerde mensen en dak- en thuislozen te faciliteren, zet de gemeente een fonds op waarmee zorg die buiten het basispakket valt vergoed kan worden. De toegang wordt verder gefaciliteerd doordat de gemeente laagdrempelige zorgpunten in de wijk creëert. 

3. Zorginstellingen worden coöperatief georganiseerd. Op die manier kunnen zorgmedewerkers hun eigen beroep, zowel op individueel, organisatie- als sectorniveau, zelf vormgeven. Gemeenten gaan in gesprek met zorgorganisaties en begeleiden het doorvoeren van de veranderingen.

4. De eigen bijdrage van de Wet maatschappelijke ondersteuning wordt afgeschaft om de zorg toegankelijker te maken.

5. Bij het toewijzen van zorg, ondersteuning en hulpmiddelen vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning wordt maatwerk geleverd. De kosten zijn daaraan ondergeschikt. De zorg is gericht op volwaardige deelname aan de maatschappij.

6. Het werk van mantelzorgers moet erkend en geherwaardeerd worden. Dit uit zich in een eerlijke financiële waardering voor hun werk. Hiervoor zal de gemeente een compensatie voor mantelzorgers uittrekken.

7. De gemeente maakt het aantrekkelijker voor zorgpersoneel om in Utrecht te werken door gratis parkeervergunningen te geven. Daarnaast gaat de gemeente bestaande gebouwen ombouwen tot woningen voor zorgpersoneel.

8. Gemeenten houden zich bezig met ontwikkelingen omtrent collectieve arbeidsovereenkomsten (cao’s) collectieve arbeidsovereenkomsten (cao’s) Een schriftelijke overeenkomst waarin afspraken over arbeidsvoorwaarden, zoals loon, werktijden en pensioen, zijn vastgelegd. De afspraken zijn overeengekomen tussen een of meer werkgevers of werkgeversorganisaties met een of meer werknemersorganisaties. om ervoor te zorgen dat hogere salarissen voor zorgprofessionals in cao’s worden opgenomen.

TOEGANKELIJKE ZORG

1. De gemeente stelt zorggebruikers op de hoogte van de mogelijkheid tot onafhankelijke cliëntondersteuning. Ook wordt het gebruik hiervan vergemakkelijkt. De cliëntondersteuner is een externe partij en komt van buiten het netwerk van een zorggebruiker, omdat het netwerk vaak al zwaar belast is. 

2. Ervaringsdeskundigheid Ervaringsdeskundigheid Iemand die eigen ervaringen gebruikt in het werk en zo een specifieke vorm van expertise heeft. moet in de gemeente het uitgangspunt van de zorg zijn. Dit betekent dat er voor alle groepen mensen expertpanels zijn, waarin mensen op een gelijkwaardige manier kunnen meepraten, meedenken en meebeslissen over gepaste zorg. 

3. De eigen bijdrage voor opvang na huiselijk geweld wordt afgeschaft.

4. De gemeente ondersteunt laaggeletterden in het verwerken en begrijpen van medische informatie. 

5. De gemeente faciliteert (gebaren)tolken die op aanvraag helpen om medische informatie inzichtelijk te maken. De kosten van deze (gebaren)tolken zijn voor de zorgorganisaties en niet voor de zorgvrager.

6. Er komt zelfbeschikking voor mensen die zorg krijgen vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning. Iedereen krijgt de vrijheid om te kiezen door welke hulpverlener zij geholpen willen worden.

7. Er komen trainingen om zorgmedewerkers bewust te maken van hun (onbewuste) vooroordelen, houding en verwachtingspatronen. Ook worden er protocollen ontwikkeld om racisme, (cis)seksisme (cis)seksisme Discriminatie tegen vrouwen en transgender personen. De cis-man wordt als norm genomen, waarbij ‘cis’ betekent dat iemands genderidentiteit overeenkomt met diens geboortegeslacht. en discriminatie op grond van seksuele geaardheid te bestrijden.

8. Transzorg wordt meegenomen in de sociaal-medische kaart van de gemeente. Makkelijk bereikbare, lokale transzorg wordt via de GGD gestimuleerd voor extra gemarginaliseerde en moeilijk bereikbare groepen, zoals ongedocumenteerde mensen, vluchtelingen en sekswerkers. Dit wordt in samenwerking met ervaringsdeskundigen ontwikkeld. 

9. HIV-zorg wordt door middel van campagnes zichtbaar gemaakt voor risicogroepen. Door een lokale aanpak bereiken we deze het best. Hierdoor kan de gemeente inzetten op standaardtesten en vroege behandeling op maat. De campagne is gericht op het aanpakken van het stigma en het voorkomen van besmettingen door het toegankelijker maken van PrEP PrEP Een medicijn dat voorkomt dat het HIV-virus wordt overgedragen door seks of het gebruik van injectiemiddelen voor drugsgebruik. De campagne zal ook gericht zijn op het testen van mensen op plekken waar risicogroepen samenkomen en het adequaat behandelen van HIV. De gemeente zal onderzoeken hoe de toegankelijkheid van HIV-zorg verbeterd kan worden. 

10. De gemeente onderzoekt welke administratieve taken noodzakelijk zijn voor zorgmedewerkers. Waar mogelijk worden deze taken vereenvoudigd en verminderd. 

MULTIDISCIPLINAIRE ZORG

1. Het doel van de zorg moet, volgens BIJ1, het bieden van vraaggestuurde hulpverlening zijn. Zorg moet vanuit verschillende domeinen (multidisciplinair) benaderd worden, omdat zorgvragen vaak bestaan uit meerdere, samenhangende elementen. De gemeente subsidieert multidisciplinaire zorg, zodat meerdere probleemvragen tegelijkertijd kunnen worden behandeld.

2. De gemeente stimuleert huisartsen om meer kennis op te doen over de impact van voeding op gezondheid. 

JEUGDZORG

1. De Jeugdzorg wordt laagdrempeliger en toegankelijker. Jongeren en ouders moeten weten waar zij hulp kunnen krijgen. De toegang tot de jeugdzorg wordt vergemakkelijkt en zal lopen via huisartsen, scholen, het Jongeren Informatie Punt Jongeren Informatie PuntEen informatiepunt voor jongeren dat informatie en advies geeft over onder andere werk, school, drugs, geld, seks, vrije tijd, rechten en plichten en huisvesting. en peer-to-peer projecten. 

2. De gemeente zorgt voor voldoende doorstroomplekken voor jongeren vanuit gesloten zorg naar passende opvangvoorzieningen en huisvesting. 

3. De gemeente start, in samenwerking met ex-cliënten, een onderzoek naar gedwongen zorg bij de jeugd en naar verschillende zorgvormen. 

4. (Dakloze) jongeren krijgen makkelijker en sneller huisvesting. Dit is het startpunt om ergens aan of naartoe te werken en om iets op te bouwen. Hierbij wordt uitgegaan van de Housing First-principes. Dit houdt in dat de jongeren intensief worden begeleid en worden voorzien van een woning. De toewijzing van de woning is de start van een traject waarbij zelfstandig wonen het uiteindelijke doel is.

5. Budget dat vanuit de landelijke overheid voor jeugdzorg beschikbaar wordt gesteld, wordt door de gemeente daadwerkelijk als extra budget voor jeugdzorg op de begroting gezet. Het wordt niet aan andere zaken besteed.

6. Jongeren in de jeugdzorg krijgen een hulpverlener die samen met hen werkt aan een toekomstplan. Continuïteit in de jeugdzorg moet voorop staan en schadelijke versplintering van de behandeling moet worden tegengegaan. 

7. De hulpverlening stopt niet als een jongere 18 jaar wordt. Deze mag pas stoppen als de jongere hier aan toe is. Voordat de zorg stopt moet eerst de ‘BIG 5’ geregeld zijn: huisvesting; studie, werk of een andere dagbesteding; beschikking over een volwassene of hulpverlener om op terug te vallen; (voorbereid zijn op) financiële zelfstandigheid en het hebben van een sociaal netwerk.  

8. Kinderen en jongeren hebben recht op passend onderwijs. Iedere jongere in de jeugdzorg heeft recht op onderwijs op diens niveau, ook als deze niet (meer) bij de ouders woont. Onderwijs moet aansluiten bij de leef- en belevingswereld van het kind of de jongere en niet andersom. 

9. Labelvrije jeugdzorg wordt gestimuleerd. De gemeente koopt zorg in die niet uitgaat van een psychiatrisch label, maar van de hulpvraag. Zorg die gericht is op genezingstherapie bij autistische mensen wordt niet ingekocht. 

10. Jongeren en hun ouders krijgen een grotere rol in de beoordeling van de kwaliteit van de jeugdzorg. De inkoop van de jeugdzorg moet hierop worden afgestemd.

OUDEREN

1. Verzorgingstehuizen zijn geen dumpplek voor ouderen. Zij verdienen, net als ieder ander, een respectvolle behandeling. Daarom faciliteert en ondersteunt de gemeente het initiatief om sociale functies en de zorg in buurthuizen en zorghuizen samen te brengen. Een voorbeeld is een kinderdagverblijf in een verzorgingstehuis. Kleinschalig wonen wordt hierbij de norm.  

2. Er moet voldoende zorg worden ingezet voor ouderen die zelfstandig wonen. Hieronder valt ook huishoudelijke hulp. De gemeente maakt meer budget vrij vanuit de Wet maatschappelijke ondersteuning Wet maatschappelijke ondersteuningEen wet die hulp en ondersteuning biedt aan burgers, zodat zij zo lang mogelijk zelfstandig thuis kunnen wonen en deel kunnen blijven nemen aan de maatschappij. om dit mogelijk te maken. 

3. De gemeente brengt in kaart welke ouderen tussen wal en schip dreigen te raken door de splitsing tussen de Wet maatschappelijke ondersteuning en de Wet langdurige zorg Wet langdurige zorg Een wet die zware, intensieve zorg voor kwetsbare ouderen, mensen met een handicap en mensen met een psychische aandoening regelt. . Zij worden actief geholpen. De gemeente is verantwoordelijk voor het overzicht en houdt dit up-to-date. Zorgorganisaties worden betrokken bij dit proces.

4. Ouderen die op de wachtlijst staan voor een Wet langdurige zorg instelling, zoals een verpleeghuis, dienen als overbrugging tijdens deze wachttijd hoogwaardige en voldoende zorg te krijgen.

5. In de ouderenzorg wordt ingezet op preventie. Leefstijl is hierin belangrijk. Huisartsen benadrukken dit in gesprekken met zorgvragers en zorgorganisaties. Ze stimuleren een gezonde leefstijl door activiteiten en informatievoorziening in verpleeghuizen en de thuiszorg. De gemeente maakt budget vrij voor de preventieve aanpak van dementie en communiceert hier open over.