Na één jaar in de raad maakt BIJ1 de balans op. Wat is er veranderd in de Utrechtse samenleving? Net als voor verschillende soorten armoede, dealen we met opstapelende crisisvarianten. En na een jaar lang wennen aan onze intersectionele analyses, weet de raad nu dat BIJ1 deze crises niet los van elkaar ziet, maar deze voortkomen uit een kapitalistisch systeem dat zijn voordeel doet aan uitsluitingsmechanismen  zoals seksisme, racisme, validisme, homofobie, transfobie en andere vormen van discriminatie.

Wie vervolgens opstaat tegen intolerantie naar minderheden, wordt weggezet als polariserend en gelijkgesteld aan zij die het bestaansrecht van minderheden ontkennen. 

Maar het verzet tegen de huidige orde is belangrijker dan ooit. En we moeten in de politiek daadwerkelijk luisteren als men demonstreert voor een eerlijke wereld. Al gaat dat regelmatig mis. We eisen volkshuisvesting en krijgen onbetaalbare middenhuur. We bezetten de snelwegen voor een breuk met de fossiele industrie, en het globale zuiden wordt geplunderd voor grondstoffen om hier ‘duurzaam’ energie op te wekken. We vragen om gratis OV en zijn aangewezen op geprivatiseerd duur deelvervoer. We protesteren voor queer rechten en acceptatie en krijgen een commerciële regenboogparade met een politieboot waardoor een deel van de gemeenschap zich niet welkom en onveilig voelt. Het neoliberale landelijke afbraakbeleid gaat door en wordt vormgegeven door dezelfde mensen die nooit van hun plek komen of ruimte maken.

Ondertussen gaan we van schijnoplossing naar schijnoplossing om de aandacht af te leiden.

Deze voorjaarsnota zegt te kiezen voor zorg, wonen en klimaat. Prioriteiten waar BIJ1 zich in kan vinden, maar niet elke uitwerking ervan. De eliminatie van kansenongelijkheid krijg je niet voor elkaar met een beweegprogramma op basisscholen. Investeren in middenhuur is geen volkshuisvesting. Compenseren van parkeerkosten voor lage inkomens neemt nog niet weg dat de stad wordt gebruikt als pinautomaat om de gemeentelijke begroting te dichten. En wij zien niet hoe netcongestie de klimaatcrisis tegengaat als we niet met het kapitalisme breken en bedrijven die hier de economie komen pushen, niet verantwoordelijk houden voor hun medeplichtigheid.

Meer mensen maken gebruik van de armoederegelingen, de druk op de zorg loopt op en de sociale huurwachtlijsten zijn nog steeds te lang. Gentrificatie wordt nog altijd gezien als een oplossing voor een leefbare stad in plaats van een probleem. En ondanks dat de belastingen niet worden verhoogd, betaalt de Utrechter alsnog de rekening. 

Het tegengaan van onrecht is geen individuele verantwoordelijkheid maar een collectieve. 

Het vraagt dus moed om radicaal te kiezen voor beleid dat voor iedereen werkt, in plaats van te accepteren dat sommige mensen door de kieren van dit beleid vallen. Utrechtse borstklopperij is dan ook niet op zijn plaats. Ook deze voorjaarsnota staat BIJ1 op voor de mensen die de klappen vangen van dit systeem en waarvan het leed veel te makkelijk voor lief wordt genomen. Want iedereen die hier leeft is een Utrechter, of je nou geclassificeerd wordt als een ongedocumenteerde, veiligelander, rechthebbende of arbeidsmigrant. Elke crisis raakt hen het eerste en het hardste. We hebben allemaal recht op wat de stad te bieden heeft.

Een leefbare stad is een Utrecht waar niemand in gebrek leeft, en met minder neemt BIJ1 geen genoegen.