Kersvers Raadslid Stevie Nolten hield tijdens de Algemene Beschouwingen op donderdag 9 juni haar Maidenspeech. Kijk ‘m terug en lees de tekst hier!

De video kun je hier bekijken

Dank U wel voorzitter.

Ik sta hier als volksvertegenwoordiger: een jonge queer vrouw van kleur, maar ook als een cis persoon, zonder fysieke beperkingen, academisch opgeleid en in Nederland geboren. Dat ik hier kan staan, en zichtbaar politiek kan bedrijven is op zich al een privilege, maar het is tegelijkertijd noodzakelijk om dichtbij mezelf te blijven. Want het persoonlijke is politiek, en politiek is voor mij persoonlijk. Hoewel ik nooit politieke ambities heb gehad, heb ik wel grootse ambities voor de stad waarvan ik hou. Want in deze stad zonder muren weet ik, net als een hele hoop Utrechters, hoe het is als de stad niet altijd van je terug houdt. Ik zit vast in mijn te dure gehuurde bovenwoning, mijn demonstratierecht wordt keer op keer op keer ingeperkt en geschonden en ik word voor mijn eigen voordeur etnisch geprofileerd. 

2 jaar geleden, op het Jaarbeursplein, hoorde ik Sylvana Simons de menigte toespreken op het Black Lives Matter protest. Op dat moment besloot ik me aan te sluiten bij BIJ1. Voor het eerst voelde ik mij vertegenwoordigd en gezien door een politicus en durfde ik mij voor te stellen dat een andere wereld, gebouwd op radicale gelijkwaardigheid, écht mogelijk is. Maar ook waarom het noodzakelijk is om in mijn eigen stad in actie te komen. Niet alleen op straat, maar ook in de raad. Want BIJ1 is in de eerste plaats een beweging, ontstaan van onderop en gedragen door honderden actieve leden in de stad die minstens zo hard strijden voor onze idealen. Omdat ze zich niet gehoord voelen of in solidariteit staan met elkaars strijd. Niet zelden wordt er hier gepraat over mensen, ipv met mensen. Sterker nog, men praat over ‘burgers’ alsof het niet onze mede-inwoners zijn. Het is dan ook onze gezamenlijke opdracht om de afstand die inwoners voelen tot de politiek te verkleinen, maar ook om ons actief te verhouden tot iedereen die in Utrecht woont, en niemand achter te laten in ons gemeentelijk beleid. 

Lokaal zijn we als gemeente een inhaalslag aan het maken op het nationale liberale    afbraakbeleid, gebaseerd op wantrouwen, dat ongelijkheid in de samenleving verder in de hand werkt. BIJ1 is dan ook blij om te horen dat de coalitiepartijen stevig willen ingrijpen om alle crisissen aan te pakken. De wooncrisis, klimaatcrisis, vluchtelingencrisis, de wantoestanden in de zorg, institutioneel racisme en discriminatie, en elke vorm van armoede waar steeds nieuwe benamingen voor worden uitgevonden. We zijn dan ook positief dat volgens het akkoord het percentage sociale huurwoningen wordt verhoogd, dat er geen verschil wordt gemaakt in de behandeling van gevluchte mensen, dat er oog is voor het slavernijverleden van onze stad, dat het uitbannen van etnisch profileren hoog op de agenda staat, er haast wordt gemaakt met de energietransitie en we ongelijk investeren in gelijke kansen. 

Wij zullen met onze ene zetel de komende vier jaar kritische oppositie voeren en de coalitiepartijen aan hun mooie woorden houden. Dat betekent ook benoemen wat niet onbenoemd mag blijven. Dat ‘gemengde wijken’ in het woonbeleid soms gelijk staat aan gentrificatiebeleid, waardoor diversiteit verder de stad uit wordt gedreven. Dat het in tijden van woningnood niet te verkopen is dat het kraakverbod wordt gehandhaafd, dat het openbaar vervoer voor de meeste mensen nog steeds peperduur is. Dat we de ellenlange wachtlijsten in de transzorg moeten aanpakken en zelfbeschikking en acceptatie van queer personen écht verankeren. Bovendien is het dweilen met de kraan open om alle Utrechters aan een geveltuin te helpen, terwijl we graaiende multinationals met open armen ontvangen om zich in de stad te vestigen. 

We moeten ons realiseren dat de problemen in onze stad het gevolg zijn van verschillende systemen van uitbuiting en uitsluiting, die niet op zichzelf staan maar met elkaar verbonden zijn. Het alles vernietigende kapitalisme, de marktwerking in onze basisvoorzieningen, de idealisering van groei, winst en innovatie, maar ook witte suprematie, imperialisme, validisme, klassisme en de algehele haat tegen alles en iedereen die niet voldoet aan de status quo, maar op enkele dagen per jaar wel mag opdraven om de diversiteit van de stad te etaleren. In een tijd waar deze fouten in onze systemen pijnlijk tot uiting komen is een intersectionele blik op onze stad broodnodig om tot systeemverandering te komen. BIJ1 zal u daar graag aan blijven herinneren.

Tot zover.